مقایسه اثر بخشی قطره میتومایسین- سی 01/0 درصد با قطره دگزامتازون فسفات 1/0 درصد در درمان کراتوکونژنکتیویت بهاره مقاوم به درمان

چکیده هدف: تعیین و مقایسه اثرات مفید و عوارض مصرف موضعی میتومایسین- سی 01/0 درصد و قطره دگزامتازون فسفات 1/0 درصد در بیماران مبتلا به کراتوکونژنکتیویت بهاره (VKC) مقاوم به درمان می‌باشد. روش پژوهش: مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی تصادفی‌شده دوسوکور بر روی 54 بیمار مبتلا به VKC مقاوم به درمان انجام شد که به طور تصادفی به دو گروه میتومایسین- سی (27 نفر) و گروه دگزامتازون فسفات (27 نفر) تقسیم شدند. قطره میتومایسین 01/0 درصد و قطره دگزامتازون فسفات 1/0 درصد، 4 بار در روز به مدت 20 روز تجویز شدند. شکایات بیماران شامل احساس جسم خارجی، اشک‌ریزش، نورگریزی (فوتوفوبی)، خارش، ترشحات مخاطی و نشانه‌ها شامل پرخونی ملتحمه، پاپی‌های بزرگ ملتحمه‌ای، ادم لیمبوسی و نقاط ترانتاس (Trantas dots)، در ابتدا و انتهای دوره درمانی ثبت و مقایسه شدند. یافته‌ها: در انتهای دوره درمانی، شکایات و نشانه‌های بیماری به طور واضحی در گروه میتومایسین کم‌تر بود؛ به طوری که دو بیمار (4/7 درصد) در گروه میتومایسین و 26 بیمار (3/96 درصد) در گروه دگزامتازون، در پایان دوره درمان، نیاز به درمان دارویی دیگری داشتند (000/0P=). نتیجه‌گیری: استفاده کوتاه‌مدت از میتومایسین- سی موضعی می‌تواند در موارد VKC مقاوم به درمان موثر باشد. · مجله چشم‌پزشکی بینا 1385؛ دوره 11، شماره 4: 463-457.